گفتم آشتیست.

گفت:مگر آن را دیده ای ؟

گفتم نه در آن سوخته ام...

عجب از محبت من که در او اثر ندارد........

غلط است هرکه گوید دل به دل راه دارد.........

دل من از غصه خون شد دل او خبر ندارد........

تو رفتی و برایم مانده آهی نمی دانستم رفیق نیمه راهی

برو اما به جان هرچه عاشق پشیمان می شوی خواهی نخواهی

در دادگاه عشق قسمم قلبم بود... وکیلم دلم بود...و حضار جمعی از عاشقان و دل سوختگان....

قاضی نامم را بلند خواند و گناهم را دوست ذاشتن تو اعلام کرد.........

و من محکوم شدم به مرگ و تنهایی .....

در کنار چوبه ی دار از من خواستند آخرین خواسته ام را بگویم.....

و من خواستم به تو بگویند که دوستت دارم تا اخرین نفس....................

باوفا باش که دنیای منی